17/7/14

(Como cuando te apareces sin haber venido.)

más noches sin dormir
siempre vuelven
noches largas y frías
sudorosas
y una canción


siempre encuentro canciones que arañan
canciones que se clavan
que soplan y desangran mi respiración
porque el tiempo pasa
y todo sigue siendo lo mismo
siempre lo mismo
nada cambia, aquí
solo cambio yo y no puedo
no sé
no quiero
adaptarme a los abrazos de pega
solo me sirven las verbenas
todo lo demás...

rodeado de personas que hoy solo son gente

y me ahoga palpitar sola
que no haya ojos que me cubran
y se lleven el miedo

muchos días
demasiados, si lo pienso
¿dónde estoy?

miedo
que nos cubre a todxs
que llena el vacío que vive en mí

como cuando me aparezco
en el borde de alguna gran caída
como cuando salto
como cuando estoy

2 comentarios:

  1. Els éssers humans sóm tan intel·ligents de vegades que ens trobem les coses en el moment oportú.
    Potser quan em llegeixis tindràs un d'aquests dies en què las personas sólo son gente i veure que no bategues sola, que els meus ulls et cobreixen i que intento menjar-me una mica les teves pors, et reconforta.
    Et trobo a faltar.

    ResponderEliminar