22/2/15

'

No hay nadie nunca al otro lado.
Todxs me necesitan alguna vez,
pero yo no puedo necesitar a nadie.
Que no hay nadie al otro lado de mi puerta.
Que no entendéis nada. 
Que no es de hierro, mi puerta, que es de madera podrida.
Que la amistad es eso tan maravilloso e imprescindible como decepcionante.
Yo puedo darlo siempre todo,
lo intento,
me desangro.
Y silencio.
Que el halo del vacío sigue sin huir, sigue hirviendo a mi alrededor
y nada puedo hacer si sigo nadando en tierra seca.

20/2/15

Canciones de Izal que funcionan al revés.

A mí me van más rápido los sueños que los aviones. Por eso siempre me quedo atrás. Se me van los sueños por tener las patas cortas y amarillas como mi miedo, un temor agudo, que chilla fuerte porque ya no puede más. El mismo miedo que pesa y engorda, y que hace que los aviones vuelen lento y a ras del suelo.

18/2/15

Canción para nadie (alone, I'm always alone - no matter what)

El silenci d'una por
és com el vertigen de la indiferència.
L'aturada enmig del camí
després d'haver estat corrent a cegues.

(Ah... ¡Sort que ningú mira!
Ningú té ulls per als silenciosos que criden
- encara que sangrin fins i tot pels cabells.)

Els túnels podrien ser constel·lacions,
pero les meves peques no s'uneixen sense un tacte.
I jo...
Jo esdevindré cada cop més freda.
Més i més i més,
fins que hom no soporti seure's a la meva vora.

17/2/15

Madera vieja.

Mis ganas de llorar
son solo las cuevas que conectan mis lunares.
Túneles por los que sopla el viento que,
solitario,
acaricia mi carne podrida.

Soy polvo de olvido.
Si soplas
me desintegro.

Los labios grana y el corazón hinchado

Ella siempre llega tarde.
Ella,
la de los labios grana
y el corazón hinchado.
Siempre llega tarde,
tardísimo.
A veces llega sin luces,
a veces con el sol,
pero siempre sola.
Siempre sola porque
ella siempre llega tarde.
A todas partes.
A las que conoce,
a las que no,
a las que tiene ganas
y a las que evita.
Siempre,
siempre llega tarde
porque no sabe cómo correr
sin caer
y destrozarse.
Ella,
la de los labios grana
y el corazón hinchado,
es un desastre hermético
de lluvia amarilla
y puñales naranjas
abandonado en un rincón,
que siempre llega tarde
por miedo a llegar siempre
demasiado pronto.
Y se deshace en estruendos
de miedos desmedidos
que le saben a derrota.
Porque eso es lo que le pasa,
que pierde más que gana
por siempre llegar tan tarde.

14/2/15

Pa' fuera y pa' dentro (La Otra)

Qué mejor canción para un día como hoy... Por amores explosivos, tiernos, ardientes suaves. Por amores sin género ni sabor. Por amores con paletas de colores infinitas. Por amores que no controlan, amores que no duelen. Por amores sin fronteras. Por amores libres.



Yo no me muero si no estás aquí.
Puedo andar bien caminando sin ti.
No me haces falta ni eres mi media naranja en la vida,
voy aprendiendo a curarme yo misma todas mis heridas.

Pero contigo
es cierto que el mundo parece un poco menos feo.
Contigo
es cierto que a veces romper las cadenas duele un poco menos.
Y aprendo contigo, y contigo camino y... 
¡me encanta todo lo que hemos compartido!
Tirando barreras, rompiendo los mitos.
Te quiero libre...
y me quiero libre contigo.

Dicen que da miedo la libertad. 
No sentirla nunca más, miedo me da. 
Nadie nos dijo que fuese a ser fácil
sacarse de dentro los cuentos de un príncipe azul.
La luna me dice que puedo ser bruja, 
ser fea y violenta y matar algún rey; 
romper los esquemas, quebrar el sistema, 
coger una escoba y, en vez de barrer, 
¡lanzarme a volar en la noche! 
Sin miedo de ir sola por un callejón, 
sin miedo de hacer lo que me salga del co...

...ntigo
es cierto que el mundo parece un poco menos feo.
Contigo
es cierto que a veces romper las cadenas duele un poco menos.
Y aprendo contigo, y contigo camino y... 
¡me encanta todo lo que hemos compartido!
Tirando barreras, rompiendo los mitos.
Te quiero libre...
y me quiero libre contigo.

¡Te quiero libre
y me quiero libre contigo!

12/2/15

No sóc (in)feliç.

Que sí, que la meva vida és un desastre.
Que sí, que es rutina desorganitzada, caos monòton.
Que sí, que cada pas és una mossegada al vent.

M'és igual.

-

Tot va de com el vent ens transporta
d'un cantó
al següent abisme.
De com els passos més insegurs del món
s'aboquen al desastre
un cop i un altre,
eternament,
i segueixent caminant ferms.
De com m'és tot igual,
que si caic ja m'aixecaré.
Que tot m'és ben igual!

-

LA REVELACIÓ DE VEURE'S INVENCIBLE

-

Inspirar i deixar-ho tot buit.

Expirar i omplir mirades.

-

Els colors mai resten, només sumen.
Com l'energia.
Ni es crea ni es destrueix,
es transforma.

Que si el tacte de les veus que t'acaronen és com una llima suau
tot l'engranatge funciona.